கூலிக்கு வேலை செய்ய ஆட்கள் அருகிப்போனார்கள், முக்கியமாக விவசாயக்கூலிகள் என்று ஒரு நண்பர் புலம்பிக்கொண்டிருந்தார். மனிதர்கள் மலிந்த இந்தியத்திருநாட்டில் அனைவரும் முதலாளிகள் ஆகிவிடிருக்கக்கூடும் என்று சொல்லி சிரித்தேன். நான் மிக சிறந்த கருப்பு நகைச்சுவை கூறியதாக நினைத்துக்கொண்டிருந்தேன் ஆனால் அவருக்கு எங்கிருந்து வந்ததோ கோபம்.. சகட்டுமேனிக்கு மனிதர்களின் பரம்பரையை சொற்களால் குதறத் தொடங்கிவிட்டார். பேச்சு திசைதிரும்பியதும் அவர் கேட்டது என்னை ஆழமாக சிந்திக்க வைத்தது. "சாலையோரக்கடையிலிருந்து மெகா மார்ட் வரையிலும் தெருத்தெருவாய் பரவிக்கிடக்குது ஒவ்வொரு சுவத்துக்கும் இடையில ரெண்டு செல் போன் கட திறக்குராய்ங்க.. எல்லாத்திலையும் ஏவாரம் நடந்துகிட்டுதான் இருக்கு எங்கிட்டிருந்து இவங்களுக்கு ரூவா கெடைக்கிதுன்னு தெரியலை.." இவ்விதமான பொருளாதார பிரச்னையை புரிந்து கொள்ள குறைந்தது அமர்தியா சென் வரைக்கும் படிக்க வேண்டும் போல.. ஆனால் என் பார்வையில் வேறொன்றை காண்கிறேன்.. தமிழகத்தில் மிகப்பரவலாக பீகார், ஒரிசா போன்ற வடகிழக்கு மாகாண கூலிகள் மிகப்பெருமளவு வரவழைக்கப் பட்டு கொண்டிருக்கிறார்கள். சிறிது சிறிதாக அவர்களது குடும்பங்கள் இங்கு குடியேறத் தொடங்கியுள்ளன. சில குழந்தைகள் தமிழக பள்ளிகளும் சேர்க்கப் பட்டிருக்கலாம். பெரும்பான்மையான மில்களில் வேலைக்கு வரும் இவர்களுக்கு இங்கு கிடைக்கும் உத்தரவாதமான சம்பளம், உணவு இருப்பிடம் மற்ற மாநிங்களில் கிடைப்பதில்லை. தமிழக சிறு முதலாளிகளும் காசை பெற்று குவாட்டர் அடித்துவிட்டு கம்பி நீட்டும் உள்ளூர் கூலிகளை விட இவர்களின் வேலைத்திறன்களில் நம்பிக்கை கொள்கின்றனர். இப்போதைக்கு இது பெரிய விசயம் ஏதுமில்லை என்றாலும் வடகிழக்கு மாகாணங்களின் தற்போதைய நிலை என்ன என்பதை புரிந்து கொள்ள நேர்ந்தால் எதிர்காலத்தில் தமிழ் நாடு ஒரு மிகப்பெரிய குழப்ப நிலைக்கு உள்ளாக நேரிடும் என்பதை புரிந்துகொள்ளலாம். நேபால் பூட்டான் வழியாக ஊடுருவிய மனிதர்களின் கையில் இன்று இந்திய ஓட்டுரிமை. அதன் உச்சபட்ச விளைவு மாவோஸ்ட்டுகள். தமிழ் நாட்டில் பயங்கரவாதத்திற்கு வாய்ப்பில்லை.. ஏனென்றால் தமிழ் இளைஞர்களுக்கு குடிக்கவே நேரம் போதவில்லை.. அல்லது குடிப்பதற்காவே கூலிக்கு செல்லுகின்றனர்.. அதே நேரத்தில் வெளியிலிருந்து வரும் பயங்கரவாதிகளுக்கு பயங்கர வாதச்செயல்களில் ஈடுபட்டு விட்டு சட்டென்று தப்பி செல்ல இங்கு வழிமுறை கிடையாது.. ஏனென்றால் இங்கு மொழி ஒரு பாதுகாப்பு சுவராக நிற்கிறது. ஆனால் ஒருவிதத்தில் நமக்கு இதே மொழிதான் வில்லங்கத்தைக் கொண்டுவரும் என நினைக்கிறேன். உதாரணமாக, சென்னைக்காரன் திருநெல்வேலி காரனிடம் பேசினாலே புரியாது.. அவனே ஆங்கிலத்தில் பேசினால் மரியாதையுடன் சற்று தள்ளி நிற்பான்.. வேறு பாசை பேசினாலோ பேசாமல் ஒதுங்கி போய்விடுவான்.. இவர்களுக்கு எப்படித்தெரியும் வருகிறவன் நல்லவனா பயங்கரவாதியா என்று. எனவே தமிழகத்தில் பயங்கரவாதத்திற்கு வாய்ப்பில்லை என்று நான் சொன்னால் அது கருப்பு நகைச்சுவை நண்பர்களே.
***************
ஆனால் இன்று நான் ஒரு பயங்கரவாதியை தமிழ் நாட்டில் இனங்கண்டுகொண்டேன். அவர் பெயர் பாலா. தமிழ் திரைப்பட இயக்குனர். அவர் உபயோகிக்கும் ஆயுதம் சினிமா. கருப்பு நகைச்சுவை என்கிற அடிப்படையில் பார்த்தால் அவன் இவன் ஒருவகையில் மிக நல்ல சினிமாதான். படத்தில் இருப்பதை விட யதார்த்தம் படு கேவலமாக இருக்கிறது!
**************
2 comments:
கடுகைத் துளைத்து சில கடல்களைப் புகுத்தியதுபோல - லேசர் கணக்கா இருக்கே ‘பகிர்வு’
வித்தியாசமான கோணத்தில் எழுந்த சிந்தனை!
யோசிக்க வைக்கிறது பகிர்வு.
பாராட்டுகள் மகேந்திரன்
Post a Comment