துயர் மிகுந்த நிலவொன்றை
குடிக்கிறான் ததாகன் தன் விரல்களில் முளைக்கத்தொடங்கும் வேர்களை மறைக்கவொன்னாமல். தன்னிடம்
உதிர்ந்த சொல் ஒன்று பச்சையமாய்
படரும் உடலை என்ன செய்வதென்று
அறியாமல் அவன் விழுங்கும் பாழ்
வெளிச்சம் பழுப்பேற்றுகிறது முகத்தை
சலிப்பேறிய இச்சையுடன் பத்மத்திலமரும்
அவனது ப்ருஷ்டதிலிருந்து நிலம்
துளைக்கிறது முதல் வேர். சொற்களற்ற
கணத்தில் தத்துவம் அவனை மரமாக்குகிறது
நிதானமாய் வளரத்தொடங்கிய விருட்சத்தில்
மறைகிறது பேராசை கொண்ட உடல்
காலத்தின் அடர்த்தியை சூழ் கொள்கிறது
பெருவிருட்சதின் மடி
பின் தினமந்தியில் வரும் மரங்கொத்தியை
அதன் அலகின் கொத்தலில் எழும் ஒலியை
யசோதரையின் முத்த சாயலை
துரோகமாக்கி
இடது கையில் மறைத்து
வலதுகை ஆள்காட்டி விரலை
பூமியில் புதைக்கிறான்
விளைகிறது நிழல் வண்ண ஞானம்.....
குடிக்கிறான்
கூர்மையடைகிறது
அறிவு
அவள்
குடிக்கிறாள்
இளகுகிறது.
உடல்.
மேலும்
உடலுக்கு
எதிரானது
அறிவு
கொடுபவரின் நேர்மை அறிய
பெறுபவரின் ஒற்றை துரோகம்
போதும்
அவன்
திமிருடன்
வளர்ந்த
பெருமரம்
அவள்
அக்கிளைகளில்
பூக்கும்
தண்மீன்கள்
மேலும்
பறிப்பவர் நேர்மை அறிய
உண்பவர் முகபாவம் போதும்
அவன்
அவளை
சாட்டையால்
அடிக்கிறான்
அவள்
அவனுக்கு
வலியை
கொடுக்கிறாள்
மேலும்
திகைப்படைபவர் வாழ்விழக்கின்றனர்
பார்வையாளர்கள் காயடிக்கப்படுகின்றனர்
அவன்
அவள்
நெடுஞ்சாலை
முடிவுறும்
வனத்தில்
பசிய
இலைகளுக்கிடையே
இளம்பரிதி
மரத்தினை
காண்கிறார்கள்
வெளியெங்கும்
வீசுகிறது
மாம்சம்
பச்சை
வண்ணமாய்
அவன்
அவள்
மாயகணத்தில்
பொய்யாகி
மீள்கிறார்கள்
தெருசாலைகளில்
ஊளையிடும்
நாயின்
ஒலிவடிவில்
மெழுகு தீர்ந்த
திரி கருகும்
ஓசையில்
பிறக்கிறது ...
If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for youIf you
want a partnerTake my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand
I'm your man
If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside Or if
you want to take me for a ride
You know you can
I'm your man
Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to
youThat I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, pleaseI'm your man
And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
Or only want to walk with me a whileAcross the sand
I'm your man
*************************
கோவிலுக்கு கூட்டிகிட்டு போ.. என்றாள். கோவிலுக்கு போகலாம் தப்பில்லை. நல்லதுதான்.. சாமிகிட்டதான் போககூடாது என்றேன்.! முறைப்பில் கண்டேன் கடவுளை..!
*************************
வேனிலில் நிகழ்ந்தது வாதை
வானம் புத்தனைப் பொழிவது போல
மண்கீறி இருஇலைநீட்டிவெளியேறும் துரோகம்
போல. ஒரு சட்டத்தில் அடைக்கப்பட்ட
மலையடிப்புணலில் மிதக்கும் ஏழாம் நிலா போல
ஒன்றுமறியா குழந்தைபோல புன்னகைக்கும் தனிமைபோல ...
வாதை உருவாக்குகிறது ஒரு சொல்லை
மென்மயிர் பெண்ணின் குழிநாபி போல. மேய்ந்துறங்கும்
குதிரையின் மடுவீச்சம் போல. தொலைந்தலையும்
கிடைக்குட்டியின் தேடல் போல. சாவின்
கருணை நிறைந்த விழியீரம் போல..
சொல்லிலிருந்து பிறக்கிறது ஏதுமற்ற
மற்றொரு சொல். அர்த்தமில்லாமல்.
சொல்.
பிறகு அர்த்தமில்லாமல் போய்விடும்போது
பறவை கூடைகிறது சில தானிய மணிகளுடன் ...
தனிமை தன்தீரா பசிக்கு யாசிக்கிறது சொல்லை
அதற்காக நிலத்தில் அது தனது பாதத்தை
இருத்துகிறது. தனது நிழலை எனக்கு
திண்ணக்குடுக்கிறது.
பசியற்றுப்போய் விடுகிற துரோகத்தை
துணைக்கழைக்கிறேன்..எக்காளத்துடன்
குதூகலித்து என்னிடத்தில் அளிக்கிறது
நீண்ட நாளாய் மறைத்து வைத்திருந்த
குறுவாளை.
நான் குறுவாளை உபயோகிக்கிறேன். பீய்ச்சி
வழிகிறது சொற்கள்.
தின்று தீர்கிறது தனிமை.
**************
ஒரு மொழிபெயர்ப்பு - கத்தியை நட்டுவைத்து அதன் மேல் உட்காரப்போகிறேன். என்ன நடக்குமென்று தெரியவில்லை. பார்க்கலாம்.
(Xiaolu Guo's Novel: Twenty Fragments of a Ravenous Youth) *********************************************************************************
பசித்த இளமையின் இருபது சுளைகள்
சுளை ஒன்று.
பென்பாங் - ன் குணஇயல்புகள், துண்டுக் காகிதத்தில் பதியபட்டவாறு..
இருபத்தியொரு வயதில் தொடங்கியது என் இளமை. குறைந்தது அதிலிருந்துதான் தொடங்கியிருக்க வேண்டும் என முடிவுசெய்தேன். அந்த காலத்தில்தான் வாழ்கையின் பிரகாசமான விசயங்களில் சில எனக்கானதாக இருந்திருக்கக் கூடும். இளமை தொடங்குவதற்கு இருபத்தியொரு வயது என்பது சற்று தாமதம் என்று நினைப்பீர்களானால், யோசித்துப்பாருங்கள்.. குழந்தைப் பருவத்திலிருந்து நேரடியாக மத்தியப் பருவத்திற்கு தாவிய ஒரு சராசரி சீன விவசாயப் பெண்ணை. எதை நான் தவறவிட்டிருக்கக் கூடும் எனது தொடக்க வயதுகளைத் தவிர. நான் திட்டமிட்டிருந்தேன்: இளமையுடன் இரு இல்லாவிட்டால் இற.
நான் அறியாமைவாய்ந்த நாட்டுபுற பெண்ணாயிருந்தேன். நிலத்தில் சீனிக்கிழங்குகளை தோண்டுவது அல்லது கழிப்பிடங்களை சுத்தம் செய்வது அல்லது தொழிற்கூடங்களில் லீவர்களை இழுப்பது போன்ற வேலைகள் தவிர வேறொன்றும் தெரியாது . இருபத்தியொரு வயதில் நான் பூர்த்தி செய்த ஒரு விண்ணப்ப படிவம் என் வாழ்கையை மாற்றியது. இருக்கட்டும் அப்போது நான் பீஜிங் கிற்கு வந்து சில வருடங்கள் ஆகியிருந்தன.. ஆனாலும் இன்னும் நான் விவசாயப் பெண்ணாகவே இருந்தேன்.
ஒரு வெப்பம் மிகுந்த மதியப் பொழுதில் 'பீஜிங் பிலிம் ஸ்டுடியோ' வேலைவாய்ப்பு வளாகத்தில் அந்த முக்கியமான நிலைமாற்றம் நடந்தது. வளாகத்தின் சுவர்களில் இன்னும் அழுக்கு படிந்த நிலையில் "மக்களுக்கு சேவை செய்யுங்கள்" என்கிற மாவோவின் வாசகங்கள் தெரிந்தன. உணவுப் பாத்திரத்தினருகில் சிதறிய நூடுல்ஸ் மீதங்கள் மீது பச்சைத் தலை ஈக்கள் மொய்த்துக் கொண்டிருந்தன. அதற்கு பின்னால் ஒரு நாற்காலியில் ஒருவன் ஒரு மந்த தூக்கத்தில் அமர்ந்து இருந்தான். அவன் உதிரி நடிகர்களின் மேற்பார்வையாலனாக இருக்கவேண்டும். அந்த நிலை அவனை மிகவும் பாதிப்புற செய்திருக்க வேண்டும் என்பது வெளிப்படையாக தெரிந்தது. எங்கள் மீது அவனுக்கு எந்த கவனமும் இல்லை. அங்கு நாங்களும் ஈக்கள் போலவே இருந்தோம்.
என்னைத்தவிர அங்கு மூன்று பெண்கள் விண்ணப்பங்களை பூர்த்தி செய்துகொண்டிருந்தார்கள். அவர்களைப் பார்த்தால் பதற்றப் படுபவர்கள் போலில்லை. சாயம்பூசிய கூந்தல், பச்சை குத்தப்பட்ட தோள்கள், போலி தோல்பைகள், துளையிடப்பட்ட ஜீன்ஸ்சுகள் போன்று அவர்களிடம் இன்னும் நிறைய இருந்தாலும் உள்ளில் அவர்கள் என்போலவே மரநிற சருமம் கொண்ட, மஞ்சள் புழுதி படிந்த மாகாணத்திலிருந்து வந்த விவசாயப்பெண்களே.
மேசையிலிருந்து பேனாவை எடுத்தேன். ஹீரோ பேனா. பழைய கம்யூனிய வாதிகள் இன்னும் இந்த ஹீரோ பேனாவைத்தான் உபயோகிக்கிறார்கள். பயன்பாடுகள் ஏதுமற்ற அவர்களை நான் ஒரு போதும் விரும்பியது இல்லை. நான் எழுதத்தொடங்கியதும் பேனாவிலிருந்து மை கசிந்து எனது உள்ளங்கையையும் விண்ணப்ப படிவத்தையும் கரையாகியது. கரை படிந்த உள்ளங்கை உள்ளங்கை வீட்டிற்கு தீவைக்கும் என்று எனது அம்மா சொல்வதைக் கேட்டிருக்கிறேன். நான் கரை படிந்த உள்ளங்கைக்கும் எனது வரப்போகிற துரதிஷ்டத்துக்கும் சேர்த்து வருத்தப்பட்டேன்.
அந்த அலுவலக வளாகம் முழுவதும் விண்ணப்ப படிவங்களால் நிரம்பி வழிந்துகொண்டிருந்தது. பூர்த்தி செய்யப்பட்ட விண்ணப்பங்கள் தரையிலிருந்து கூரை வரை அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன. தூசுகள் பால்வீதியில் அலைவது போல வளாகத்தில் மிதந்தலைந்து கொண்டிருந்தது. விண்ணப்பத்தின் வலது மேல் முனையில் எனது புகைப்படத்தை ஓட்டினேன்.
*************************************************************************************பீஜிங் பிலிம் ஸ்டுடியோ - உதிரிகள் சேர்க்கை படிவம்
*************************************************************************************
புகைப்படத்தை ஒட்டிய போது மந்தமாக தூங்கிக்கொண்டிருந்த நாற்காலிக்காரன் எழுந்தவுடன் நேராக சென்று ஒரு மின்சார ஈ ஓட்டியை எடுத்து வந்து தனது உணவு டப்பாவினருகில் ரீங்கரித்துக்கொண்டிருந்த ஈக்களை பார்த்து வீசினான். பாம்.. முதல் வீசில் ஒரு ஈ. பாம்.. ரெண்டாவது வீசில் ஒரு ஈ. விண்ணப்ப படிவத்தை பூர்த்தி செய்து கொண்டிருந்த மூன்று பெண்களும் அந்த திடீர் வன்முறையை பயந்தவாறு பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவன் மறுபடியும் நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டான். அவன் முன்னாள் இருந்த மேசையில் இரண்டு இறந்த உடல்கள் கிடந்தன.
நான் விண்ணப்ப பணம் பதினைந்து யுவானை கொடுத்தேன். தொடர்ந்து என்னை கவனிக்காமல் அவன் அந்த படிவத்தை வாங்கிக்கொண்டு இடுப்பில் கட்டியிருந்த வாரில் இருந்த சாவிக்கொத்தை எடுத்து முன்னாள் குனிந்து அந்த பழைய மேசை இழுவையை திறந்தான். உள்ளே இருந்து ரப்பர் ஸ்டாம்ப்பை எடுத்து சில எண்களைத் திருத்தி எனது படிவத்தில் குத்தினான். உதிரி 6787 . ஆக நான் பீஜிங்கின் சினிமா மற்றும் தொலைக்காட்சி தொழில்துறையில் வேலை வேண்டுவோரில் ஆறாயிரத்து எழுநூத்து எம்பத்து ஏழாவது ஆளாய் இருந்தேன். எனக்கு முன்னால் இளமை-அழகுமாய் அல்லது முதிய - அசிங்கமானதுமாய் 6786 பேர்கள் இருந்தார்கள். நினைத்துப்பார்த்தேன், சீன மக்கள் தொகையில் (ஒன்றரை பில்லியன்) இந்த எண்ணிக்கை ஒன்றும் பெரிதில்லைதான்.. எனது கிராமத்து மக்கள் தொகை அளவுதான்.. இந்த கிராமத்தை ஆளும் ஒரு பேரவா எனக்குள் எழுந்தது.
இன்னும் என்னை நேராய் பார்க்காமல் மைக்கரை படிந்த படிவத்தில் எனது புகைப்படத்தை பார்த்த ஈயோட்டி சொன்னான் ;
"பாதகமில்லை சிறுபெண்ணே..உனது முகத்தின் மற்ற பகுதிகளை ஒப்பிட்டுப்பார்க்க உனது நெற்றி சற்று வித்தியாசமாய் இருக்கிறது.. அது தியானமென் சதுக்கம் மாதிரி அகண்டு.. பிறகு உன் தாடை.. அதுவும் பரவாயில்லை.. நம்பு என்னை .. அது உனக்கு அதிர்ஷ்டத்தை வரவழைக்கும் .. சதுர தாடை நல்லது செய்யும்.. அதுபோலவே காத்து மடல்களும் தடிமனாக - புத்தனுக்கு இருப்பது போல - எவ்வளவு தடிமனோ அவ்வளவு அதிர்ஷ்டம்.. தெரியுமா.. ம்ம்ம் .. நீயொன்றும் அவ்வளவு அசிங்கமில்லை.. இங்கே வரும் அசிங்கமானவர்களின் எண்ணிக்கையை உன்னால் கற்பனை கூட செய்ய முடியாது.. அவர்கள் தங்களை கண்ணாடியில் பார்ப்பார்களா என்று கூட எனக்கு தெரியவில்லை.. "
நான் பொறுமையுடன் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன். பின்பு மற்ற மூன்று பெண்களுக்கும் வழிவிட்டு அவனிடம் நன்றி சொல்லி வெளியில் வந்து தெருவில் நடக்கத்தொடங்கினேன். மதிய நேர காட்டமான வெயில் எனது தலைமுடியை பொசுக்கத்தொடங்கியது. கடும் வெப்பம் கான்க்ரீட் நடைமேடை லிருந்து கிளம்பிப்பரவியது. வெப்பம் மிகுந்த அந்த சந்தடி நிரம்பிய தெருவில் ஏறக்குறைய மயங்கிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டேன். நிஜமாவே நான் மயங்கி விழுந்திருக்கலாம்.. நினைவில்லை. ஆனால் அன்றைய முக்கியம் எனக்கு என்னவென்றால், எனக்கென ஒரு எண் ஒதுக்கப்பட்டது. அந்த நாளிலிருந்து நான் ஒருபோதும் கரிய மண்ணுக்கடியில் மறந்து விடப்பட்ட சீனிக்கிழங்கு போல வாழமாட்டேன் என தீர்மானித்தேன்.
*******
தொடரும் ...
*********
அப்புறம் shoba open என்றால் சிகரட் லைட்டரின் துணை கொண்டு பீர் பாட்டிலின் மூடியை சிறு சொடுக்கில் ஒரு இனிய சத்தத்துடன் திறக்கும் நுட்பம். நானும் மணிவண்ணனும் சிறு முயற்சிக்குப் பின் அந்த நுட்பத்தை கற்றுக்கொண்டோம். பாருங்கள் அதற்கு மட்டும் எங்களுக்கு ஆறு பாட்டில்கள் தேவைப்பட்டன!
******************************
மாலை ஞானியின் 'கேணி'. இசை விமர்சகர் திரு மம்மதுவின் பேச்சை கேட்க முடியாமல் தாமதித்து போனேன். இசைக்கலைஞர் அகிலாவின் தமிழிசை பாடல்கள். பன்னீர் குரல். இசையின் நுணுக்கங்கள் தெரியாவிட்டால் என்ன.. இதுபோன்ற பாடல்கள் உயிர் வளர்க்கும். மம்மது அவர்களிடம் கேட்கப்பட்ட கேள்விகள் சுவாரஷ்யமானவை. அவர் பதில்களும். அவர் மொத்தத்தில் சொன்னது 'மனிதன் சந்தோசத்தை வாழ்ந்து தீர்த்து விடுகிறான்.. சோகத்தை கலையாக்கி விடுகிறான் .. கலை என்பது எந்த வடிவத்தில் இருந்தாலும் அநேகமாமாக (almost all) சோகமாகத்தான் அதன் மையம் இருக்கும்'. தீவிர யோசிப்பில் அது உண்மை என்றே படுகிறது.
*******************
book fair ! மனிதர்கள் கூட்டம் கூட்டமாய் வருகிறார்கள் புத்தகத்தை வாங்குகிறார்கள். எல்லோரும் படிப்பார்கள் போல. ஆனால் போர்வையைப் போர்த்திக்கொண்டு நிம்மதியாய் தூங்கிப்போகிறவர்களுக்கு இந்த புத்தகத்தால் என்ன பயன் என்று தெரியவில்லை. சாகித்திய அகடமி விருது பெற்ற நாஞ்சில் நாடன் அண்ணாச்சி புத்தகங்கள் விற்று தீர்த்தது சந்தோசம். புத்தகம் பதிப்பித்து பன்னிரண்டு வருடங்களுக்கு பின் அதன் முதல் பிரதி நேற்று விற்பனை ஆனது. புத்தகத்தின் பெயர் 'அம்மாவின் அத்தை' ஆசிரியர் சச்சிதானந்தம். பதிப்பாளர் அண்ணன் வசந்தகுமார் (தமிழினி).
******************
போன வாரம் லீனாவின் 'செங்கடல்' முன்னோட்ட காட்சி பார்த்தேன். லீனாவின் drama தவிர்த்துப் பார்க்கையில் நன்றாக இருந்தது. தமிழக சென்சார் இப்படத்தை நிராகரித்து இருக்கிறது. மேல்முறையீடில் படம் pass ஆக வாழ்த்துக்கள்.
************
நாளின் முடிவு சோகமானது. அது என்னுள் புதையட்டும். ஒரு வேளை அது கலையாகக்கூடும்.
******************
